تصورعامه مردم اين است که حشيش يا مواد هم خانواده آن به دليل دارا نبودن مرفين، اعتيادآور نيستند و اگر هم اعتيادآور باشند، اعتياد يا وابستگي به آن ها روحي و رواني است، اما بعد از چندين بار استفاده، اگر اين مواد به آنها نرسد، دچار علايم جسمي محروميت مي شوند.  ساعت حدود سه بعدازظهر است. دو زانو روي موزائيک هاي پارک انديشه نشسته اند دور هم; هفت نفري مي شوند و بين 17 تا 25 سال سن دارند. پارک زياد هم خلوت نيست اما براي آن ها اهميتي ندارد.

با دقت توتون سيگارهايشان را روي يک تکه مقوا که در وسط قرار داده اند، خالي و با ماده نرم سياه رنگي مخلوط مي کنند.تقريبا روبه رويشان روي صندلي مي نشينم. خيره  شده ام به دست هايشان. توتون را با ماده سياه مخلوط مي کنند و يکي يکي کاغذ سيگارهايشان را پر مي کنند.کارشان که تمام مي شود، مقوا را مي گذارند زير نيمکت کنارشان و رديفي کنار هم روي جدول مي نشينند. تازه متوجه حضور من مي شوند و پرسش گرانه نگاهم مي کنند.

جوانترين شان با نگراني دور و برش را مي پايد و پسر مو بلندي که به نظر از همه بزرگ تر است، مي پرسد: "فرمايشي بود؟"يک  آن، دست پاچه مي شوم. جواب مي دهم: "هيچي، کنجکاو شدم ببينم چه کار مي کنيد!" و آرام ادامه دادم: "حشيشه ديگه؟" وقتي مطمئن مي شوند که فقط کنجکاوم، پسر مو بلند برايم توضيح مي دهد که ماده اي که با توتون مخلوط کردند همان حشيش است و کاري که انجام مي دهند را مي گويند "سيگاري بار زدن."سيگارش را که مثل سيگارهاي معمولي صاف و مرتب نيست گرفته لاي دو انگشتش.

نگاهي به دوستانش مي اندازم که سيگارهايشان را آتش زده اند و تند و تند دودش را به درو ن شان مي فرستند.کوچک ترينشان که 17-16 ساله مي نمايد، چشمانش را بسته، سرش را بالا گرفته از عمق جانش به سيگار پک مي زند. حواسش اصلا به اطرافش نيست، انگار که مهمترين کار دنيا را انجام مي دهد!مي پرسم: "اين که خيلي بچه  است، اين چرا معتاد شده؟"پسر مو بلند که دوستانش مسعود صدايش مي کنند رو ترش مي کند که: "حشيش اعتياد نداره، اينم بچه نيست. 16 سالشه. حشيش فقط محض حال کردنه. هر وقت بخواي مي کشي، نخواستي هم تعطيل."خودش چهار سالي مي شود که حشيش مي کشد: "من تا حالا نخواستم بذارمش کنار. هر وقت خواستم ديگه نمي کشم."سيگاري دوستانش تمام شده و حالا يکي دوتاشان حرف مي زنند و همه بلند بلند ريسه مي روند از خنده. پسر مو بلند مي رود سمت آن ها و با دست به من اشاره مي کند که بروم: "خيلي خوب! کنجکاويت بر طرف شد ديگه! به سلامت. خوش گذشت!" بلند مي شوم. خودش را مي اندازد روي نيمکت. سيگارش را آتش مي زند و با ولع اولين کام را مي گيرد.

حشيش چيست؟
حشيش که از درختچه اي به نام شاهدانه يا کانابيس به دست مي آيد، يکي از موادي است که از زمان هاي بسيار قديم به منظور خروج از حالت تعادل طبيعي مورد استفاده بشر بوده است.موادي که از بخش هاي مختلف اين گياه به دست مي آيد، نام هاي مختلفي مانند بنگ، حشيش، گرس يا علف (ماري جوانا) که بسته به مقدار THC موجود در آن ها (تتراهيدروکانابينول يا ماده اصلي اين خانواده که مقدار آن در بخش هاي مختلف گياه متفاوت است)، از قدرت کمتر يا بيشتري برخوردارند. بيشترين مقدار THC در صمغ يا شيره اي است که از سطح برگ هاي اين گياه تراوش مي کند و از جمع آوري آن ها، حشيش که قويترين فرآورده آن است، به دست مي آيد.بنگ(روغن حشيش) و همچنين علف يا گرس(ماري جوانا) نيز به ترتيب از جوشانده ترکيب ساقه و برگ ها و از خشک کردن و پودرکردن برگ هاي گياه شاهدانه به دست مي آيند.از نظر علمي به گروه مواد حشيش و شبه حشيش، مواد کانابينوئيد گفته مي شود. اين گروه از مواد از هزاران سال پيش، از گياه شاهدانه هندي تهيه و به عنوان مواد سرخوش کننده يا نئشه آور مصرف مي شده اند. نام اين گياه پسوند هندي دارد ولي در بسياري از نقاط دنيا به خوبي رشد مي کند.

از قسمت هاي گوناگون گياه شاهدانه هندي مواد متعددي تهيه مي شود که اسامي  گوناگوني دارند، ولي ماده موثر تمام آنها يکي است.ناگفته نماند که در قرن نوزدهم ميلادي اين مواد به عنوان ضد درد، ضدتشنج و خواب آور مصرف مي شدند و در سال هاي اخير در درمان گلوکوم يا بيماري آب سياه چشم و در درمان تهوع و استفراغ ناشي از شيمي درماني سرطان ها مورد توجه دوباره قرار گرفته است. پژوهش هاي اخير هم يافته هايي به نفع آثار پاد زيستي يا آنتي بيوتيکي و آثار ضد سرطاني آن داشته اند.